Wydawca treści Wydawca treści

Ochrona lasu

Lasy położone w częściach środkowej i południowo-wschodniej Nadleśnictwa charakteryzują się dość dużą odpornością na działanie czynników szkodotwórczych. Sprzyja temu stosunkowo wysoka żyzność siedlisk oraz duże zróżnicowanie gatunkowe i wiekowe drzewostanów. Znacznie bardziej podatne na szkody ze strony czynników biotycznych i abiotycznych są drzewostany w pozostałej, większej części Nadleśnictwa.

        Czuwamy nad stanem zdrowotnym lasu i kierujemy się następującymi zasadami:

  • przede wszystkim stosujemy działania profilaktyczne, które podnoszą naturalną odporność lasu na szkodliwe oddziaływanie różnorodnych czynników,
  • do zabiegów ochronnych przystępujemy w ostateczności, w sytuacji zagrożenia trwałości lasu
  • stosujemy preparaty ochronne - środki biologiczne, które w minimalnym stopniu ingerują biocenozę lasu
  • stosujemy preparaty selektywne, które ograniczają tylko liczebność szkodliwych organizmów
  • prowadzimy kontrole liczebności populacji szkodnika w środowisku, aby jak najwcześniej interweniować, w przypadku zagrożenia dla trwałości ekosystemu.

 

          Lasy Nadleśnictwa Dretyń narażone są na szkody ze strony czynników biotycznych i abiotycznych. Główne czynniki mające wpływ na powstawanie zagrożeń w naszych lasach to m.in.:

  • niekorzystne warunki meteorologiczne - lasy są narażone na szkody od wiatru, śniegu i późnych przymrozków,
  • duży udział powierzchni leśnych na gruntach porolnych - 3754 ha, co stanowi ok. 27 % pow. lasów,
  • udział monokultur gatunków iglastych,
  • wysoki stan zwierzyny płowej,
  • zagrożenie ze strony patogenów i szkodliwych owadów

        Klęski wiatrołomów i śniegołomów nękające Nadleśnictwo w ostatnich latach spowodowały, że drewno z posuszu, wywrotów i złomów stanowiło w ciągu ostatnich 10 lat ok. 30 % ogółu pozyskiwanej grubizny. W rekordowym 1995 r. pozyskano ok. 78 tys. m3 drewna, w tym ok. 90 % stanowiło drewno ze śniegołomów, posuszu, wywrotów i złomów.

        W związku z faktem, iż w lasach Nadleśnictwa dominuje sosna, działania ochronne skupione są głównie wokół tego gatunku. Pierwsze zabiegi ochronne stosuje się już w szkółce leśnej, następnie na uprawach, przed sadzeniem, zabezpiecza się sadzonki chemicznym preparatem, głównie przed szeliniakami ogryzającymi ich korę. Zabezpieczamy w ten sposób ok. 100 ha upraw rocznie. Wykładamy też pułapki na tego szkodnika.

         Młodniki atakowane są przez smolika znaczonego i rytownika. W celu ich zwalczania usuwa się porażone drzewka. Co roku zabieg ten wykonujemy na ok. 30 ha.

Starsze drzewostany są zagrożone cyklicznie pojawiającymi się gradacjami brudnicy mniszki. Przy jej ostatnim masowym pojawie, w 1994 r. zwalczano żerujące na igłach gąsienice na powierzchni 243 ha. W ramach zabiegów profilaktycznych prowadzony jest corocznie monitoring liczebności motyla, aby sprawnie stwierdzić ewentualne zagrożenie dla stabilności lasu.

         Drzewostany na gruntach porolnych atakowane są przez grzyby wywołujące choroby: hubę korzeni i opieńkową zgniliznę korzeni. Co roku zapobiegamy ich występowaniu przez smarowanie pniaków po trzebieżach na kilkudziesięciu hektarach gruntów porolnych preparatem PG IBL.

Naturalną odporność lasu wspomagamy zabiegami profilaktycznymi, takimi jak:

  • grodzenie mrowisk (ok. 100 rocznie),
  • zakładanie i konserwacja budek lęgowych dla ptaków (mamy ich na terenie Nadleśnictwa ok. 1800 szt.),
  • zakładanie remiz ( jest ich 10 o łącznej powierzchni 4,26 ha )
  • wykładanie karmy dla ptaków (ok. 800 kg rocznie )
  • pozostawianie w lesie starych, spróchniałych drzew, w których bytują pożyteczne organizmy
  • tworzenie zbiorników retencyjnych

 

        Poważną grupę szkód w uprawach i młodnikach, stanowi zgryzanie i spałowanie przez zwierzynę płową.

Drzewostany ze stwierdzonymi uszkodzeniami zajmują łącznie 3029,59 ha, czyli ok. 22,1% powierzchni gruntów zalesionych Nadleśnictwa, w tym z uszkodzeniami powyżej 25% - 1490,41 ha.

Zgryzanie- polega na obgryzaniu pączków, pędów, kory z drzewek
Spałowanie- polega na zdzieraniu zębami młodej kory drzewek
 

 Celem minimalizacji szkód należy:

 - utrzymywać stan zwierzyny na poziomie niezagrażającym celom hodowli,

 - stosować środki odstraszające,

 - egzekwować prawidłowe zagospodarowanie łowisk (np. koszenie łąk),

 - udostępniać żer włóknisty jeleniowatym w okresie niedoborów pokarmowych,

 - wzbogacać naturalną bazę żerową,

 - grodzić najbardziej zagrożone powierzchnie.

W celu ochrony upraw i młodników przed zwierzyną stosujemy mechaniczne metody ochrony w postaci:

  • grodzeń
  • osłonek tekpolowych
  • osłonek perforowanych
  • palikowania
  • siateczek z tworzywa sztucznego